Haber SOR

Mitoloji de Dişi tanrılar Nymphler

Nymphler (Nymphe veya Türkçe nemf, nimf olarak da anılırlar) Yunan Mitolojisi nde yeri ve denizi dolduran sayısız çokluktaki dişi, tanrısal varlıklardır. Ölümsüz değillerdir ama tanrılar gibi ambrosia ile beslendiklerinden çok uzun yıllar yaşarlar ve hep genç ve güzel kalırlar. Doğurganlık ve zariflik simgesidirler. Mitlerde genellikle güzellikleri yüzünden başlarından geçenler anlatılır, genel olarak perilerin güzelliğine vurgu yapılır.

Çok sayıda nymph türü vardır ve bunlar yaşadıkları yerlere göre ayrı adlar alırlar. Oreadlar dağlarda, Naiadlar akarsularda, Dryadlar meşe ağaçlarında yaşarlar.

Beşinci element (quintessence) kavramı, birçok tradisyonda mevcut bir kavram olup, terim, maddenin dört unsur olarak kabul edilen ateş, hava, su ve toprak hallerinden daha farklı olan, algılanamayan halini ifade etmek üzere kullanılır.

Terim, Batı'da bu anlamda ilk kez Aristo tarafından kullanılmıştır. Aristo, dört unsurun ötesindeki süptil maddeyi (esîr) ifade etmek üzere quinta essentia (beşinci unsur) terimini ortaya atmıştır. Maddenin esîr hali Aristo'dan çok daha önce Orfe öğretisinde aether terimiyle ifâde edilmekteydi. Pisagor da Orfe gibi aether'i maddenin süptil hali olarak görmüş, fakat onu Aristo gibi bir unsur olarak değerlendirmemiştir. Pisagor'a göre beşinci unsur diğer dört unsura hükmeden ruhtu, yani beşinci unsur adı ancak evrene canlılık ve yaşam kazandıran ruha yakıştırılabilirdi. Günümüzde, Batı Okültizm'inde de, Teozofi'de de beşinci unsur esîr (ether) anlamında ele alınmaktadır. Hinduizm'de esîr anlamında ele alınan beşinci unsura akaşa denir.

Esîr, eski stoacıların ve günümüzde teozofların "ether" dedikleri, maddenin insanın beş duyusu ile algılayamadığı; katı, sıvı ve gaz hallerine oranla yoğunluğu daha az, vibrasyonel hızı daha yüksek, daha süptil ve daha akışkan haline verilen addır.

Ether teriminin kökeni, antik çağ inisiyasyonlarında kullanıldığı biçimiyle, aither veya aiether olarak da yazılan aether'dir. Eski Yunanca'da aether, kökeni olan “aitho” sözcüğünden de anlaşılabileceği gibi, “ateşli, parlak ve havadan daha süptil olan” anlamına gelmekteydi ve fiziksel bir mekanı ifade etmiyordu. Aether, antik çağın ezoterik öğretilerinde kimi zaman maddenin esîr denilen halini, kimi zaman da maddenin “ilk madde” (materia prima) denilen ilk, cevherî halini ifade etmek üzere kullanılıyordu. Kimi fizikçilere göre, boş olarak algıladığımız uzay, maddenin dördüncü hali olan esîr'le doludur ve bu maddi cevher, tüm evrende, atomların arasında bile vardır. Einstein'in izafiyet teorisinin fizikçiler arasında kabul görmesinden sonra pek sıcak bakılmayan bu görüşü savunanlar arasında Newton, James Clerk Maxwell, William Crookes, Albert Michelson (1852-1931) Edward Morley (1838-1923) ve Nikola Tesla sayılabilir.

Kısaca esîr ya da ether, maddenin algılanamayan dördüncü hali olarak kabul edilir. Teozofi'de, Şamanizm'de ve birçok inanışta "yedi kat gök", "dokuz kat gök", "on iki kat gök" vs. olarak sözü edilen "gök katları", maddenin bu dördüncü halinin birbirini izleyen derecelerinin belirtilmesinden ibarettir. Bu derecelenme için "gezegensel zincir" (planetary chain) terimini kullanan Teozofi'ye göre Güneş Sistemi içinde on iki kademelenme olmakla birlikte, Dünya gezegensel zinciri ancak yedi kademeden oluşur. İnsanın da bu şekilde, fiziksel bedeni ile ruhu arasındaki gitgide süptilleşen bedenleriyle, 7 bedenden oluştuğunu düşünürler.

Gecenin parlak ışıltısını anımsatan yıldız, sembolik olarak evrenin sonsuzluğunu, uzaktaki bir noktayı ifade eder. Parıltının, ışığın, aydınlığın ve umudun formudur. Bir değer ifadesi olarak da önemli bir sembol niteliği taşımış ve ülke bayraklarında sıkça kullanılmıştır.Farklı inanış ve kültürlerde değişik köşe sayılarıyla karşımıza çıkar.

Yıldızların köşe sayıları farklı sembolik anlam yaratır.
Pentagram: 5 köşeli yıldız. İnsan bağlantılı açılımlara sahiptir.
Baş aşağı duran Pentagram: Orta çağda büyü sembolü olarak kullanılmıştır. Çoğu kez ölümü simgelemek için kullanılmıştır.

Daire içinde 3 köşeli yıldız: Orta çağda ‘Baba-Oğul-Kutsal Ruh’ üçlemesinin sembolü olarak kullanılmıştır.
Eşkenar dörtgenlerden oluşmuş 3 köşeli yıldız: Kuzey ülkelerinde kudretin sembolü olarak kullanılmıştır ve çok eski Japon aile amblemidir.

3 köşeli 2 üçgen: Davut yıldızı ya da Süleyman’ın mührü olarak kullanılmıştır.
Heptagram: 7 uğurlu rakamının simgesi olarak kullanılmıştır
2 kareden oluşan 8 köşeli yıldız: Orta Asya’da üzüntü ve cefa sembolü olarak kullanılmıştır.
Çiçeğe benzetilmiş üretkenlik sembolü olarak kullanılmış ve çiçek yıldızı olarak anılmıştır.
Kayan yıldız: İyi dileklerin, isteklerin ve ritmik bir zamanlamanın sembolü olarak kullanılmıştır.

4 Köşeli Yıldız 

Dört Köşeli yıldızlar, Amerikan yerlilerinin kıyafetleri, kapları, kalkan ve taş işlemeciliğinde kullanılmış, NATO'nun da yıldız sembolüdür. 4 Köşeli yıldızlar genellikle, bir ya da 2 değişik şekilde tarif edilebilir. Basit bir artı gibi (haç işaretini gibi) ya da aynı şekilde her sivri ucun bitişinin keskinleştirilerek özel bir vurgulanışı. Bu 4 köşeli yıldızlar, özellikle eski Amerika’da ve Amerikan yerlilerinde popülerdi. Yıldız figürlerinin cazibesine örnek vermemiz gerekirse, yıldız dizaynları kıyafetlerde, çömlekçilikte, cüppelerde, kalkanlarda ve taş sanatında gözümüze çarpar.

5 Köşeli Yıldız (Pentagram, Süleyman'ın Yıldızı) 

Pentagram, Yunancada 5 çizgili anlamına gelen pentagrammon kelimesinden türemiştir. 5 köşeli yıldız demektir. Genellikle Venüs Gezegeni'yle ve Venüs Tanrıçasıyla ilişkili görülmüştür. Aynı Zamanda Süleyman'ın yıldızı olarak da bilinir. Davut'un 6 Köşeli Yıldızıyla çokça karıştırılabilmektedir. Birçok toplumca şans getirdiğine inanılır. Cadılar tarafından oldukça kutsal olan bu sembol 5 elementin birleşimini ve uyumunu göstermektedir. Bu 5 Element, Ruh (Akasha-Ether), Ateş, Hava, Su ve Topraktır. Ateş İradeyi, Hava Zekayı, Su Duyguları, Toprak ta madde âlemini sembolize eder.

M.Ö.3000'lü yıllarda Mezopotamya ve Sümerlilerde bu sembolün kullanıldığı görülmektedir. Babilliler'de bu sembol 5 yönü gösterir. Bunlar Ön, Arka, Sağ, Sol ve Üst

Tılsım olarak kullanılan 5 köşeli yıldız, genel olarak büyücülüğü sembolize eder.Bu özel amblem, gerçek bir dirilişi temsil eder. Cadılara, erkek büyücülere ve diğer kristal küre karşısındaki paganlara, bu 5 köşeli yıldız Kehanet Bilinci, feminen enerji ve hayatın gizemlerini anımsatır. 5 köşeli yıldızın önemi şuradadır ki, bu yıldızın her açı ve köşesinin ayrı özel bir anlamı vardır. Bu uçlar 5 elementi açıklar: toprak, hava, su, ateş ve ruh. Şunu belirtmek ilginçtir ki, 5 köşeli yıldız dizaynları genelde sadece organik yaşam formlarında bulunur. (çiçekler, deniz yıldızı gibi)

Elementlerin işleyişini gösteren en güçlü sembol Pentagramdır. Ritüellerde 4 elementi dengede tutmaya yarar. Pentad; Diyad ile Triad'ın toplamıdır. Kehanetin, Kabala anahtarlarının ve okült sembollerin en güçlüsüdür.

Tılsım olarak kullanılan 5 köşeli yıldız, özel bir gizem sembolü olarak 5 elementin birleşim ve uyumunu sembolize eder. Ateş- İrade, Hava -Zeka, Su -Duygular, Toprak- madde âlemi ve Esir, Ether ise, ruhun özelliği olarak plazma enerjisi gibi bir anlam bulur. Pisagor’a göre 5, insanın rakamıydı. Enerjetik haliyle birçok doktrine, ezoterizmde, simyada, törensel büyüde ve paganizm gibi sistemlerde, wicca ritüellerinde, majikal işlemlerde kullanılan sembol; aklın bütünlüğünü, ruhun krallığını, insan vücudunu simgeler.

Kabala geleneğinde en üst sefirotu, 5 kutsal ifade ile; adalet, merhamet, bilgelik anlayış ve yüksek ihtişam olarak ele alınmıştır. Satanist doktrinlerde Pentagram sadece satanik bir sembol değil, bereketi, temel elementleri ve yörüngesi boyunca Pentagram çizen Venüs'ü, gücü, egemenliği anlatan tılsımdır. Normal halde çiziminde, üst köşesinde insanın başı yukarıda ve ayakları, kolları açık halde iken belirir. Ters çizilmesi negativite ve inkardır. 5 adet Alfa harfinden oluşan yıldız Pentalfa olarak adlandırılır.

5 köşeli yıldız, ayrıca Hz. Meryem’i anımsatmaktadır. Bilindiği üzere 5 köşeli yıldız, Hıristiyan inancında ve Batı estetiğinde Hz. Meryem'i temsil etmektedir. Ârâmîce’de ‘efendi’ mânasındaki mârîden hareketle ‘denizin efendisi, sahibesi’, kokulu bir reçine olan ‘mür’ün İbrânîcedeki karşılığı olan mor ile ‘denizin hoş kokusu’; ‘damla’ mânasındaki mardan hareketle ‘denizin damlası’ (stilla maris) anlamları da ileri sürülmektedir. Bunun sonuncusu zamanla ‘denizin yıldızı’(stilla maris) şekline dönüşmüş ve çok yaygınlaşmıştır. ‘Sevilen’ anlamındaki Mısır kökenli "meri"den geldiği, ‘tanrı’ mânasındaki "Yah" ile birleşerek ‘Tanrı’nın sevgilisi’ anlamını taşıdığı da belirtilmektedir.